Inga Iwasiów

Prozaiczka, publicystka, aktywistka, felietonistka, profesorka literaturoznawstwa, nauczycielka pisarstwa, pracuje w Instytucie Literatury i Nowych Mediów w Uniwersytecie Szczecińskim. Członkini Rady Doskonałości Naukowej pierwszej kadencji i Komitetu Nauk o Literaturze PAN od 2008 roku. . Współredaktorka naczelna (z Jerzym Madejskim) czasopisma „Autobiografia. Literatura. Kultura. Media”. Felietonistka „Dużego Formatu” GW. Jurorka konkursów, w tym dwukrotnie Nagrody Literackiej Nike, Nagrody Conrada, Nagrody Wielki Kaliber, a także nagród teatralnych; obecnie Poznańskiej Nagrody Literackiej.

Debiutowała w 1995 fragmentem prozy Miasto-Ja-Miasto pt., opublikowanym na łamach pisma Pogranicza nr 1. Od 1999 do rozwiązania pisma w 2012 pełniła funkcję jego redaktorki naczelnej.

Autorka esejów: Gender dla średnio zaawansowanych. Wykłady szczecińskie (nagrodzonej przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego);  Parafrazy i reinterpretacje. Wykłady z teorii i praktyki czytania; Rewindykacje. Kobieta czytająca dzisiaj; Odmrażanie. Literatura w potrzebie. Współredaktorka opracowania (z Erazmem Kuźmą) Literatura na Pomorzu Zachodnim do końca XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny.

Opublikowała prozę: Smaki i dotyki, Bambino, Ku słońcu, Na krótko, W powietrzu, Pięćdziesiątka, Kroniki oporu i miłości, Późne życie; zbiór felietonów Blogotony; książkę autobiograficzną Umarł mi. Notatnik żałoby, a ostatnio Widok z okna w podróży służbowej. Bambino znalazło się w finale Nagrody Literackiej Nike, Gdańskiej Nagrody Literackiej, Nagrody Mediów Publicznych Cogito, Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus. Po fali zainteresowania prozą o przesiedleńczych początkach miasta, uhonorowana tytułem Ambasadorki Szczecina oraz Szczecińskim Noblem. Umarł mi. Notatnik żałoby znalazł się w finale Warszawskiej Nagrody Literackiej. Kroniki oporu i miłości przyniosły jej Nagrodę Literacką Jantar.

W 1999-2005 prowadziła wykłady z zakresu krytyki feministycznej na podyplomowych studiach Gender Studies w  Uniwersytecie Warszawskim. Od tegoż roku kierowała Zakładem Literatury Polskiej XX. W 2005-2009 współpracowała z Instytutem Teatralnym im. Z. Raszewskiego w Warszawie. Została wyróżniona Nagrodą Artystyczną m. Szczecina (za 2006). W 2009-12 pełniła funkcję dyrektora Instytutu Polonistyki i Kulturoznawstwa USzcz. W 2012 została członkiem Polskiego PEN Clubu. W 2012 była też współtwórczynią Nagrody Literackiej dla Autorki „Gryfia”, powołanej przez „Kurier Szczeciński”, Uniwersytet Szczeciński, Prezydenta m. Szczecina i Marszałka Województwa Zachodnio-Pomorskiego i do października 2013 należała do kapituły tej nagrody. Współorganizowała Festiwal Literatury Kobiet w Szczecinie. Jej dramat Dziecko został wystawiony w Teatrze Współczesnym, w Szczecinie oraz w telewizyjnej wersji w cyklu Teatroteka. Monodram na podstawie opowiadania z tomu Smaki i dotyki przygotowała Krystyna Maksymowicz, aktorka TW, pod opieką reżyserką Stanisława Miedziewskiego.